HER YOL SONUNDA EVE ÇIKAR

Mevzu bahis seyahat olunca değerlendirilmesi gereken bir çok etmen söz konusudur. Seyahati bir ağaca benzetecek olursak her yanı dallarla kaplı toprağa yapışmış bir kökü olan bir canlı gibi

nitelemek mümkündür. Canlı olması yaşamasından ziyade sürekli hal ve şekil değişiminden dolayıdır.

Evet, öncelikle nereye gidileceğine karar verilir. Bu seçimde bir çok nokta göz önüne alınır. Merakedilen yerler, mevsim, maddiyat, süre vs. vs. Bu çizgiyi aşıp karar aldıktan sonra harekete geçilir. Öncelikle gidiş işlemleri, bilgiler, belgeler gibi. Bir tura yazılıp, o şekilde de yolculuk etmek mümkündür ve bu yöntem bir sürü prosedürle uğraşmaktan kurtarır sizi. Bundan sonrası valiz hazırlamaktır. Bu konuda stratejik davranmak önemlidir. Biraz da tecrübe işi olan bu konu bir ihtiyaç listesiyle beraber daha kolay hale gelecek, hem de bir şeyleri unutma durumundan sizi kurtaracaktır.

Ve seyahat… Bu kısımda tek bir tavsiye hakkı olsa, denilecek şudur ki, anı yaşayın. Evet anı

kaçırmayın. Yüzlerce fotoğraf çekmenin bir alemi yok. O anı, durumu ölümsüz kılma isteği tamam da, yaşanmayan bir anın karesi size ne katar düşünün derim. Bölgenin önemli yerlerini görün. Oraya özgü lezzetleri tadın. Önceden yanınıza eserlerin mekanların tarihini anlatan notlar alırsanız, daha doyurucu bir yolculuk olacaktır.

Ve ne kadar tatmin etse de bir seyahatin en güzel yanı eve dönmektir. Kaç gün evden ayrı

kalındığına göre özlem kat seviyesi değişse de, eşiği öpme noktasına gelinebilir kanaatindeyim. Çünkü ev kendine has bir dünya, sadece sana ait, sana özgü olan en değerli, en kıymetli alandır. Ara sıra da iyidir. Ruhun havasını değiştirir, gençleştirir.